‘एक दीवाने की दीवानियत’ : ९०च्या दशकातील ‘टॉक्सिक लव्ह’ची पुनरावृत्ती?
मुंबई – अभिनेता हर्षवर्धन राणे आणि अभिनेत्री सोनम बाजवा यांचा नवा चित्रपट एक दीवाने की दीवानियत नुकताच प्रेक्षकांच्या भेटीस आला आहे. रोमँटिक ड्रामा या प्रकारात येणारा हा चित्रपट, पाहणाऱ्यांमध्ये मिश्र प्रतिक्रिया निर्माण करत आहे. काहींना चित्रपटाची नॉस्टॅल्जिक थीम आवडली असली तरी, आधुनिक काळातील प्रेक्षकांना यातून ९०च्या दशकातील Darr, Anjaam आणि Tere Naam प्रमाणे ‘टॉक्सिक प्रेम’ आणि स्त्री विरोधी संदेश दिसून येत आहेत, जे अनेकांना चिंताजनक वाटत आहे.
कथा व कथानक
चित्रपटाची कथा एका प्रेमकथेभोवती फिरते, ज्यामध्ये प्रेक्षकांना पहिल्या क्षणापासून तीव्रता आणि भावनिक गती अनुभवायला मिळते. तथापि, पुरुष पात्राची सततची सततची ओढ आणि तळमळ प्रेमाची चिन्हे म्हणून दाखवली गेली आहे, तर प्रत्यक्षात ती स्टॉकींग आणि अधिकाराचा अहंकार याची उदाहरणे आहेत. १९९०च्या दशकातील अनेक रोमँटिक थ्रिलर चित्रपटांप्रमाणे, ही कथाही पुरुष पात्राच्या अतिरेकामुळे महिलांच्या स्वायत्ततेवर दबाव आणते. सोनम बाजवाची भूमिका प्रामुख्याने प्रतिक्रिया देणारी राहते, तिच्या निर्णयक्षमतेला फारसा महत्त्व दिला जात नाही.
कलाकारांची कामगिरी
हर्षवर्धन राणे: त्यांनी त्यांच्या पात्रातील ओव्हरसिव्ह प्रेमळ पुरुषाचा प्रभावपूर्ण अभिनय केला आहे. परंतु, त्यांच्या पात्राच्या ‘प्रॉब्लेमॅटिक बिहेवियर’मुळे हा अभिनयाचा प्रभाव कमी होतो.
Related News
सोनम बाजवा: त्यांनी त्यांच्या पात्रासाठी शक्य तितका प्रयत्न केला, तरी पटकथेत त्यांना स्वतंत्र आवाज मिळत नाही.
चित्रपटात अभिनयाचा स्तर चांगला असला तरी, पटकथेमुळे ते आपल्या पूर्ण क्षमतेने प्रकट होऊ शकलेले नाहीत.
दिग्दर्शन आणि पटकथा
चित्रपटाचे दिग्दर्शन ९०च्या दशकातील obsessive लव्हची पुनरावृत्ती करत आहे, आधुनिक काळात ती समजून घेणे थोडे कठीण ठरते. पटकथेत पुरुषांच्या भावनात्मक नियंत्रणाला आणि स्त्रीवर नियंत्रण ठेवण्याला रोमँटिक ढंगाने दाखवले आहे. आजच्या काळात consent आणि स्वस्थ नातेसंबंधावर जागरूक प्रेक्षकांसाठी ही बाब चिंताजनक ठरते. चित्रपटाचे काही दृश्य छायांकनात सुंदर वाटतात, रोमँटिक मोंटाजसाठी संगीत उत्तम आहे; परंतु, हे सर्व ९०च्या दशकातील ‘टॉक्सिक लव्ह’चे संदेश लपवू शकत नाही.
९०च्या दशकातील तुलना
Darr, Anjaam, Tere Naam या चित्रपटांमध्येही पुरुष पात्राचे अतिरेक, obsessive प्रेम आणि स्त्रीवर नियंत्रण ठेवण्याचे दृश्य आढळते. एक दीवाने की दीवानियत हेच विषय पुन्हा सादर करते, फक्त आधुनिक सेटिंगमध्ये. आधुनिक प्रेक्षकांना हा दृष्टिकोन आता स्वीकार्य नाही.
प्रेक्षक प्रतिक्रिया
सोशल मीडियावर चित्रपटावर वेगवेगळ्या प्रतिक्रिया आहेत:
काहींना हर्षवर्धन राणे आणि सोनम बाजवाची रसायनशास्त्र आवडले आहे.
काहींना कथा ‘outdated’ वाटली आणि obsessive प्रेमाला रोमँटिक ढंगाने सादर केल्यामुळे नाराजी व्यक्त केली आहे.
ट्विटरवर #EkDeewaneKiDeewaniyat ट्रेंड करताना अनेकांनी स्त्रीविरोधी संदेशावर टीका केली आहे.
सांस्कृतिक आणि सामाजिक चर्चा
चित्रपटाची चर्चा केवळ मनोरंजनापुरती मर्यादित नाही; सामाजिक दृष्टिकोनातून हा एक चिंतेचा विषय बनला आहे. स्त्रीविरोधी किंवा obsessive प्रेमाला रोमँटिक रंग देणे आता प्रेक्षकांच्या सहनशीलतेबाहेर आहे. आधुनिक युवा पिढी सशक्त महिलांच्या पात्रांना प्राधान्य देते आणि स्वस्थ नातेसंबंधांना अधिक महत्त्व देते. चित्रपटाचे दिग्दर्शन हे दर्शवते की ९०च्या दशकातील ‘टॉक्सिक लव्ह’ची पद्धत अजूनही काही निर्मात्यांमध्ये लोकप्रिय आहे, परंतु बदलत्या काळात यावर प्रश्न उभे राहतात.
संगीत व छायांकन
चित्रपटातील संगीत आणि छायांकन काही प्रमाणात प्रेक्षकांना आकर्षित करते. रोमँटिक मोंटाज, scenic लोकेशन्स आणि संवादात्मक दृश्ये दृश्यात्मक दृष्ट्या समाधानकारक आहेत. मात्र, हे सर्व ‘टॉक्सिक’ प्रेमाच्या संदेशाला छुपवू शकत नाही. एक दीवाने की दीवानियत हा चित्रपट ९०च्या दशकातील नॉस्टॅल्जिक प्रेमकथा पुन्हा सादर करण्याचा प्रयत्न आहे. तथापि, obsessive प्रेम, stalking आणि emotional manipulation याला रोमँटिक रंग देणे आधुनिक प्रेक्षकांसाठी स्वीकारार्ह नाही.
रेटिंग: 2/5
मुख्य संदेश: प्रेमाची सादरीकरण पद्धत बदलली पाहिजे; obsession आणि possessiveness ही रोमँस नव्हे, तर problem आहे.
चित्रपट पाहणाऱ्यांनी लक्षात घ्यावे की, ९०च्या दशकातील ‘टॉक्सिक रोमँस’ आता जुना दृष्टिकोन आहे आणि आजचे प्रेक्षक सशक्त नातेसंबंध, consent आणि respect या मूल्यांना प्राधान्य देतात. या पार्श्वभूमीवर एक दीवाने की दीवानियत हा चित्रपट पाहणे म्हणजे ९०च्या दशकातील जुन्या सिनेमा संस्कृतीचा अनुभव घेणे, पण त्याचबरोबर त्यातील समस्यात्मक संदेशांना सखोलपणे समजून घेणे आवश्यक आहे. आजच्या काळात, प्रेमाची खरी ताकद म्हणजे एकमेकांच्या भावनांचा आदर करणे, स्वतंत्रता आणि परस्पर विश्वास यावर आधारित नाते निर्माण करणे. चित्रपटातील obsessive प्रेम, सततच्या stalking आणि possessiveness याला रोमँटिक रंग देणे हे आता मनोरंजन म्हणून मान्य नाही.
सामाजिक दृष्टिकोनातून पाहता, अशा प्रकारचे चित्रपट युवकांवर चुकीचा संदेश देऊ शकतात, विशेषतः जेव्हा नातेसंबंधांमध्ये स्वायत्तता आणि समानतेचा पुरेसा समावेश होत नाही. म्हणूनच, चित्रपट निर्मात्यांनी कथा सादर करताना स्त्री पात्राला अधिक agency, निर्णय क्षमता आणि मजबूत व्यक्तिमत्त्व दर्शवणे आवश्यक आहे. प्रेक्षकांची वाढती जागरूकता आणि सोशल मीडिया चर्चा हे दर्शवतात की, obsession आणि possessiveness याला आजच्या काळात रोमँटिक मानणे स्वीकारार्ह नाही. एक दीवाने की दीवानियत हा चित्रपट मनोरंजनाच्या दृष्टिकोनातून पाहता काही क्षण आकर्षक असले तरी, सामाजिक संदेश आणि आधुनिक मूल्यांच्या दृष्टीने तो चिंताजनक आहे, आणि त्यातून मिळणारी शिकवण ही प्रेम, आदर आणि समानतेवर आधारित नातेसंबंध किती महत्त्वाचे आहेत हे अधोरेखित करते.
read also : https://ajinkyabharat.com/2025-madhyal-most-awaited-cinema-kantara/
