ती पाणी मागत राहिली… पण मी नकार दिला”; Arshad वारसीचा आईबद्दलचा वेदनादायी खुलासा – आजही त्रास देणारी आठवण
बॉलिवूडमध्ये कॉमेडीचा राजकुमार म्हणून ओळखला जाणारा अभिनेता Arshad वारसी… ‘मुन्ना भाई एमबीबीएस’मधील सर्किटपासून ते ‘गोलमाल’मधील फरहान-कॅरेक्टरची करामत, अर्शदने प्रेक्षकांना नेहमी खळखळून हसवलं. पण हसऱ्या चेहऱ्यामागे अनेकदा अश्रू दडलेले असतात, हे पुन्हा एकदा सिद्ध झालं, जेव्हा अर्शदने पहिल्यांदाच त्याच्या आयुष्याचा सर्वात वेदनादायी प्रसंग उघड केला.
राज शमानीच्या पॉडकास्टमध्ये बोलताना Arshad वारसीने त्याच्या आईच्या अखेरच्या क्षणांची आठवण सांगताना डोळे पाणावले. एक मुलगा म्हणून आयुष्यभर सतावणारा पश्चात्ताप — आणि आईच्या आठवणींची नदी… शांत पण अंतर्मुख करणारी.
बोर्डिंग स्कूलमध्ये गेलेलं बालपण कुटुंबासोबत कमी वेळ, आठवणींची कमतरता
Arshad म्हणतो, “लोकांच्या लहानपणी घरच्या आठवणी असतात, माझ्या शाळेच्या आहेत. मी आठव्या वर्षी बोर्डिंग स्कूलमध्ये गेलो. आई-बाबा जवळ राहण्याचं भाग्य फार कमी काळ मिळालं.”
Related News
Girija ओकच्या हटके लव्ह स्टोरीसंबंधी 5 रोचक गोष्टी
Amitabh बच्चन स्वतः गाडी चालवत पोहोचले धर्मेंद्र यांच्या घरी, 83 व्या वर्षी फिटनेस पाहून चाहते थक्क!
Govinda Discharged From Hospital: हिरो नंबर वनचा स्वास्थ्य अद्ययावत, योग आणि विश्रांतीने मिळालं संतुलन – 2025 अपडेट
सुपरस्टारचा मुलगा बनला IAS! Shrutanjayनारायणनची UPSC मध्ये 75वी रँक, वडिलांवर अभिमानाचा डोंगर
धर्मेंद्र यांना रुग्णालयातून डिस्चार्ज; घरीच उपचार सुरू राहणार, प्रकृतीत सुधारणा
Delhi Blast 2025: पार्श्वभूमीवर फेक कॉलने माजवला गोंधळ, अजित कुमारच्या घरावर बॉम्ब धमकीचा फटका!
बॉलिवूड गायिका Palak मुछाल गिनीज बुक ऑफ रेकॉर्डमध्ये; मानवी सेवेतून घडवला इतिहास,3,800 हून अधिक मुलांचं आयुष्य बदललं
3 तासांपूर्वीच बेशुद्ध पडला Govinda, जुहू हॉस्पिटलमध्ये उपचार सुरू – तब्येत स्थिर पण चिंताजनक!
83 वर्षीय Jeetendra पायरीला अडखळून पडले; सुदैवाने मोठी दुखापत टळली
5 धक्कादायक अपडेट्स; Dharmendra यांच्या निधनाची अफवा पसरली; ईशा देओल थेट रूग्णालयात, हेमा मालिनींचा संताप
7 मोठे खुलासे: Dharmendra यांच्या निधनाच्या अफवांवर हेमा मालिनी आणि ईशा देओलची प्रतिक्रिया
बॉलिवूडचा ‘ही-मॅन’ Dharmendra यांचे निधन; 89 व्या वर्षी घेतला अखेरचा श्वास
लहानपणी ज्यावेळी एखादं मूल आईच्या कुशीत वाढतं, घरच्या उबदार प्रेमात न्हाऊन निघतं त्या काळात अर्शद बोर्डिंग स्कूलच्या भिंतींमध्ये मोठा होत होता. घर, आई, बाबा — हे शब्द दूरदूरचे होते.
अनेक लोकांना बालपणीच्या आठवणींमध्ये आईची मिठी, वडिलांचा दंड, घरातल्या गप्पा सामावलेल्या असतात… पण अर्शदसाठी त्या गोष्टी स्वप्नांसारख्या. तो म्हणतो, “माझं बालपण जास्त करून संस्थेमध्ये गेलं, घरापासून दूर. त्यामुळे कुटुंबाच्या आठवणी मर्यादित आहेत.”
वडिलांचं निधन आणि आईची किडनी फेल छोट्या मुलावर अचानक मोठ्या जबाबदाऱ्या
Arshad फक्त १४ वर्षांचा होता, तेव्हा नियतीने त्याच्या आयुष्यातील सर्वात मोठं दुःख दिलं एकामागोमाग दोन्ही पालकांची साथ सोडून जाणं. वडिलांच्या निधनानंतर आई खूप आजारी पडली. तिची किडनी फेल झाली. डायलिसिस सुरु झाला. हे सर्व समजायला अजूनही तो फार छोटा होता. आयुष्याच्या रणांगणात अचानक ढकललेला एक छोटा योद्धा.
डॉक्टरांनी सांगितलं “तिला पाणी देऊ नका, तिच्या प्रकृतीला ते धोकादायक आहे.” पालकांच्या शेवटच्या काळात त्यांना काय हवं असतं? प्रेम, आधार, आणि आपल्या मुलाने जवळ बसलेलं असावं. पण अर्शदला त्या वेळी फक्त एक नियम कळला आईला पाणी देऊ नये.
आईचा शेवटचा विनंतीचा आवाज — “पाणी दे…” आणि असहाय मुलाचा नकार
आईच्या शेवटच्या रात्रीची आठवण सांगताना अर्शदच्या आवाजात वेदना दाटून आली. “ती रात्री मला जवळ बोलावलं आणि म्हणाली — पाणी दे… आणि मी नकार दिला. आजही आठवलं की मन हलतं.”
तो डॉक्टरांच्या शब्दांवर विश्वास ठेवून वागत होता. आईसाठी चांगलं होतं म्हणून. पण आईच्या नजरेत त्याक्षणी फक्त एक साधी इच्छा — थोडं पाणी. आणि एका मुलाच्या निर्णयामध्ये फक्त भीती डॉक्टर म्हणाले आहेत. त्या रात्रीच आईने अखेरचा श्वास घेतला.
आयुष्यभराचा पश्चात्ताप — “एक ग्लास पाणी दिलं असतं तर?”
Arshad म्हणतो, “आज वाटतं… द्यायला हवं होतं. आईला शेवटच्या क्षणी ‘हो’ म्हणायला हवं होतं. पण तेव्हा मी लहान होतो, घाबरलो होतो.” ही माणूस म्हणून सर्वात वेदनादायक भावना काही गोष्टी परत करता येत नाहीत.
तो पुढे म्हणतो, “त्या रात्रीनंतर नेहमी वाटतं, जर मी दिलं असतं आणि ती गेली असती तर मला वाटलं असतं — माझ्यामुळे झालं. आज असं वाटतं की कदाचित शेवटचं सुख तिला द्यायला हवं होतं.”
हे वाक्य प्रत्येक मुलाच्या हृदयाला भिडणारं आहे. कारण कधीकधी आपण डॉक्टरांच्या निर्देशांत, नियमांत, जीवनाच्या कठोर शिस्तीत अडकतो… पण भावना? त्या हृदयात कायम राहतात.
आईवडिलांशिवाय मोठं होणं — हृदयद्रावक सत्य
Arshad सांगतो, “मी स्वतःला स्ट्राँग दाखवत होतो. पण आत तुटलो होतो. खरं रडणं नंतर आलं… जेव्हा जाणवलं घरात आई-बाबा नाहीत.” एक १४ वर्षांचा मुलगा जगापुढे मजबूत, पण आतून रिकामा. ही कहाणी ऐकताना मन पिळवटतं. कारण उजळ हसणारा, मजेशीर सर्किट आतून इतका भावनिक, तुटलेला, आणि आयुष्याने शिकवलेला.
जीवनाचा धडा “आईवडिलांसाठी वेळ द्या; उद्या उशीर होऊ नये”
Arshad ची कथा फक्त ग्लॅमर नाही. हे जीवनाचं बोलणं आहे. त्याचा संदेश स्पष्ट आजारी व्यक्तीला प्रेम हवं असतं, नियम नव्हे कुटुंब सर्वात महत्त्वाचं आहे ‘मी वेळ दिला असता’ असा पश्चात्ताप नको शेवटची इच्छा छोटी असली तरी पूर्ण करा
तो पुढे म्हणतो, “आज मी ठरवलं आहे शेवटचे क्षण रुग्णालयात नव्हे, कुटुंबासोबत घालवेन.” ही गोष्ट आपल्यालाही शिकवते आईवडिलांसोबत वेळ घालवा. आज फोन करा. मिठी मारा. “प्रेम करतो/करते” म्हणा. उद्या कदाचित संधी नसेल.
Arshad चा संघर्ष ते स्टारडम — पण मनात कायम आईची जागा
आज अर्शद एक यशस्वी अभिनेता, आदर मिळालेला कलाकार, आणि घराचं सुख अनुभवनारा माणूस आहे. पण हृदयात एक जागा कायम रिकामी आईची आठवण. त्याची ही कथा धडा देते नाव, पैसा, यश मिळवता येतं आईवडिलांचं प्रेम परत मिळत नाही
ही केवळ सेलिब्रिटी कथा नाही; प्रत्येक मुलाची आरशी आहे
ही कहाणी वाचून मनात एक प्रश्न उभा राहतो आपण आपल्या आईवडिलांसाठी पुरेसा वेळ देतो का? ते काही मागतात तेव्हा आपण देतो का? त्यांच्या छोट्या इच्छांना महत्व देतो का? या जगात अनेक गोष्टी मिळतात पण हरवलेले क्षण कधीच परत येत नाहीत.
read also:https://ajinkyabharat.com/education-pakistan-mulicha-looks-like-rape/
