“अनुसूचित जमाती आरक्षणासाठी रस्ता रोको – काय होणार पुढे?”

अनुसूचित

धनगर समाजाचा बंड: उपोषणाचा पाठिंबा आणि बायपासवर तणाव

पातुर नंदापूर : महाराष्ट्रातील अनुसूचित जमाती आरक्षणाच्या अंमलबजावणीसाठी धनगर समाजाचे प्रयत्न पुन्हा चर्चेत आले आहेत. गेल्या अनेक दिवसांपासून समाजाचे नेते दीपक बोऱ्हाडे जालना येथे उपोषणावर आहेत. त्यांच्या शांततामय पण ठाम आंदोलनाला पाठिंबा देण्यासाठी अकोला तालुक्यातील बोरगाव मंजू ते वणी रंभापुर मार्गावरील बायपासवर शेकडो धनगर बांधवांनी रस्ता रोको आंदोलन आयोजित केले.या आंदोलनामागील मुख्य मागणी म्हणजे धनगर समाजाला अनुसूचित जमातीमध्ये समावेश करून त्यांचे आरक्षण प्रभावीपणे लागू करणे. केंद्र सरकार आणि राज्य सरकारकडे अनेक दिवसांपासून पाठपुरावा केला जात असला तरी अद्याप कोणतेही ठोस पाऊल उचलण्यात आलेले नाही. या पार्श्वभूमीवर संपूर्ण महाराष्ट्रात विविध प्रकारची आंदोलने सुरू आहेत, आणि अकोला तालुक्यातील रस्ता रोको आंदोलन या संघर्षाची ठळक उदाहरणे ठरली आहे.आंदोलनात बोरगाव मंजू, पातुर नंदापूर, जवळा, बोरगाव खुर्द, अन्वी मिर्झापूर, खडका, पैलपाडा, धोतरडी, दहीगाव, बाभूळगाव इत्यादी परिसरातील शेकडो महिला आणि पुरुष सहभागी झाले. हे आंदोलन नेते दीपक बोऱ्हाडे यांच्या उपोषणाच्या पाठिंब्यासाठी तसेच समाजाच्या अधिकारांसाठी आयोजित केले गेले. सहभागी नागरिकांनी ठामपणे रस्त्यावर उतरून सरकारकडे त्यांच्या मागण्यांकडे लक्ष देण्याची मागणी केली.बोरगाव मंजू बायपासवर रस्ता रोकोमुळे वाहतुकीवर मोठा परिणाम झाला; काही तास मार्गावरील वाहतूक थांबली आणि नागरिक व वाहनचालक अडचणीत आले. प्रशासनाने या आंदोलनाला सुरळीत पार पाडण्यासाठी पोलीस उपनिरीक्षक धुळे, कर्मचारी सचिन सोनटक्के, सोळंके मेजर, पातोंड मेजर, डोईफोडे मेजर यांचा बंदोबस्त तैनात केला. पोलीसांनी नागरिकांच्या सुरक्षिततेची दक्षता घेतली आणि आंदोलनकर्त्यांशी सौम्य वागणूक ठेवून परिस्थिती नियंत्रणात ठेवली.धनगर समाजाने वर्षांपासून अनुसूचित जमाती आरक्षणासाठी प्रयत्न केले आहेत, पण अपेक्षित प्रतिसाद मिळालेला नाही. ही मागणी फक्त आरक्षणापुरती मर्यादित नसून, समाजाच्या आर्थिक, सामाजिक आणि शैक्षणिक प्रगतीशीही निगडीत आहे. समाजातील युवक, महिला आणि पुरुष ठाम असून, त्यांच्या हक्कांसाठी संघर्ष करण्यास तयार आहेत.आंदोलनात सहभागी नागरिकांनी घोषवाक्ये केली आणि सरकारकडे आपली मागणी पोहोचवण्याचा ठाम प्रयत्न केला. महिला सदस्यांचा सहभाग आंदोलनाला अधिक सामर्थ्य देत होता, ज्यामुळे या आंदोलनेला व्यापक आकार मिळाला. प्रशासनाने वाहतुकीसाठी पर्यायी मार्ग आखले, तर स्थानिक नागरिकांनी सहकार्य करून आंदोलन शांततामय मार्गाने पार पडले.धनगर समाजाच्या या आंदोलनामुळे राज्य आणि केंद्र सरकारकडे पाठपुरावा करण्याची गरज अधिक स्पष्ट झाली आहे. नेत्यांनी सांगितले की, जर लवकरच सकारात्मक प्रतिसाद मिळाला नाही, तर महाराष्ट्रभर अशाच आंदोलने वाढू शकतात. आयोजकांनी स्पष्ट केले की हा संघर्ष समाजाच्या भविष्यासाठी आहे. अनुसूचित जमाती आरक्षणाची अंमलबजावणी होणे आवश्यक आहे, जेणेकरून युवक-युवतींना शैक्षणिक आणि व्यावसायिक संधी मिळू शकतील.धनगर समाजाचा हा संघर्ष फक्त अधिकारासाठी नाही तर समाजाच्या विकासासाठी आहे. आरक्षणाची अंमलबजावणी झाल्यास युवकांना शिक्षण, रोजगार आणि सामाजिक संधी मिळतील. हे आंदोलन हे स्पष्ट करते की समाजाचे नेते आणि नागरिक ठाम आहेत, आणि कोणत्याही परिस्थितीत आपल्या हक्कांसाठी संघर्ष करायला तयार आहेत.बोरगाव मंजू ते वणी रंभापुर मार्गावरील रस्ता रोको आंदोलन हे उदाहरण ठरते की समाजाने आपल्या मागण्यांसाठी शांततामय पण ठाम पद्धतीने आवाज उठवला आहे. या आंदोलनामुळे प्रशासनाला देखील समाजाच्या हक्कांकडे गांभीर्याने लक्ष देणे गरजेचे ठरते.शेवटी, धनगर समाजाच्या या आंदोलनातून स्पष्ट होते की समाज जागरूक आहे, ठाम आहे, आणि आपल्या हक्कांसाठी कोणत्याही परिस्थितीत मागे हटणार नाही. उपोषण आणि रस्ता रोकोसारख्या माध्यमातून समाजाने सरकारकडे आपला संदेश पोहोचवला आहे, आणि हा संदेश निश्चितच प्रशासनाला गांभीर्याने घ्यावा लागणार आहे.

READ ALSO : https://ajinkyabharat.com/risodamidhye-swachtesathi-vigor/

Related News

Related News